Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:Mutluluk,Üzüntü,Bilgi ve tüm diğerleri...AŞK dahil...
Bir gün adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi adayı terketmek için sandallarını hazırlamışlar.
AŞK adada en son ana kadar beklemek istemiş.Ada neredeyse batmak
üzereymiş.Aşk yardım istemeye karar vermiş.O sırada zenginlik çok
büyük bir teknenin içinde, aşkın önünden geçiyormuş.Aşk sormuş:
- Zenginlik, benide yanına alırmısın?
Zenginlik:
- Hayır, demiş.Yerim yok.
Aşk bunun üzerine çok güzel bir yelkenlinin içindeki kibirden
yardım istemiş.
- Kibir, lütfen bana yardım et...
- Sana yardım edemem Aşk.Sırılsıklamsın ve teknemi mahvedebilirsin.
Aşk üzüntüye dönmüş:
- Üzüntü, ne olur seninle geleyim.
- Off... Aşk, o kadar üzgünüm ki yalnız kalmaya ihtiyacım var.
Mutluluk da aşkın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki aşkın
feryadını duymamış bile.Aşk birden bir ses duymuş:
- Gel Aşk, seni yanıma alacağım...
Bu aşktan yaşlıca birisiymiş.Aşk kendisini çok şanslı hissetmiş
ve kendini kurtaranın kim olduğunu öğrenememiş.Onun kim olduğunu
öğrenmekte aklına gelmemiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,Aşk'a yardım eden yoluna
devam etmiş.Ona haayatını borçlu olduğunu farkeden Aşk, Bilgi'ye
sormuş:
- Bana kim yardım etti?
Bilgi:
Sana Zaman yardım etti.
- Zaman mı?Neden bana yardım etti ki?
Bilgi gülümsemiş:
- Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük ve güçlü olduğunu anlayabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder