İsyanlarıma bir yanıt verebilseydin.Senli, sensiz geçen günlerime
hak verirdin.Yaşamak o denli zor ki sensiz,Sen bilemessin birtanem
burada neler çektiğimi...
Burada zaman akıp giderken ben yine hüzünlü,Adana akşamında herhangi
bir sokağın parke taşlarını nasıl çiğnediğimi,hırsımı yenemediğimi ve
sonra..Oyuncakları kırılan üç yaşındaki bir bebek gibi ağladığımı bir
bilsen.
Bir bilsen...Sensizliğin o denli zor olduğunu acılar katmer, katmer
büyüyor içimde, her yeni güne bir ah çekiyor her batan günle batıyor,
hergün biraz, biraz daha yok oluyorum zamandan.
Senden ayrılışımın bilmem kaçıncı günü, bilmem anımsıyormusun, bana
bakıp söyleyeceğin hiçbirşey olmadığını, gülen gözlerinle anlatmaya
çalışmıştın.Bende sana Allahaısmarladık derim, sen güle güle de..
Sen hoşçakal dersin, ben gözyaşlarım arasında sana el sallarım...
Bütün bunları işte ben yeniden yaşıyorum.
Sensiz...Burada...Sen bilebilsen, bir bilsen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder