Kimbilir, kaç yalnız gecede..
Ne..umutsuzluklar yaşadım.
Ben bu şehirde...
Mekanım oldu bazen,
Sabahçı kahveleri
Üşümedim hiç, desem
Yalan olur.
Bir paltom vardı.
Düğmeleri farklı,
Ve...lacivert kazak
Ayaz gecelerin
Çıkmaz sokağında,
Ev sahibine görünmeden,
Bodrum kattaki eve girerdim.
Sessizce ve sızarak.
Kimbilir,
Ne umutsuzluklar yaşadım.
Kaç yalnız gecede seni
Düşledim.
Bir umut diyemedim.
Söyleyemedim.
Unut dedim...
Unut gitsin.
Kimbilir kaç yalnız gecede,
Bin defa haykırdım.
O seni unuttu.
Sende onu unut.
Unut'da bitsin.
Recep KESKİN- ADANA
Paylaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder